Այն պահն է, երբ ամեն մեկը պետք է իր անձնական դիրքորոշոմը հստակ արտահայտի: Նկարիչը չի կարող սպասել իր միության կոլեկտիվ կարծիքին, դերասանը չպետք է սպասի իր թատրոնի տնօրենի հրահանգին կամ «նամյոկին», շարքային քաղաքացին պարտավոր չէ հայաթի բեսեդկի «ընդհանուր կարծիքը» պաշտպանել և այլն:
Վաղը, երբ երկրում նոր իրավիճակ հաստատվի, արդեն ուշ է լինելու, արդեն այդ միություններն ու բեսեդկաները այլ «ասողներ» են ունենալու, և հստակ դիրքորոշում չունեցողները ստիպված են լինելու ստեր կամ արդարացումներ հորինելու: Ավելին՝ ուշ է լինելու:
Էդուարդ Սարիբեկյան